Nieuwe maand, nieuwe kansen. En wat voor kansen. Een lang gekoesterde wens die uit gaat komen; zes jaar geleden al kreeg ik een reisgids van deze bestemming, en nu is het dan zo ver: Spitsbergen!! Een eilandengroep (jawel, drie grote en een tachtigtal kleine – leerde ik zojuist) met ongeveer net zoveel ijsberen als mensen en een gemiddelde zomer- en wintertemperatuur van 5 en -14 graden, respectievelijk. Spitsbergen ligt `halverwege`, mocht je vanuit Noorwegen op weg naar de Noordpool zijn. Zoals eerder al wel eens geschreven; als PhD student moet ik 30 ECTS aan vakken volgen (een half jaar). En wat is er dan leuker dan een vak op Spitsbergen volgen…..! Er moet wel hard gewerkt worden, 4 weken lang, waarvan 1 weekend vrij, de andere weekenden zitten vol met colleges, presentaties geven, en korte veldwerkprojecten (hoera! Met een schip langs het grootste eiland touren en elke dag ergens anders aan land!). Morgen vertrek ik. 3 september weer terug.

Maar nu eerst nog even kort over afgelopen maand. Eind juni was ik nog mee als assistent bij een mastervak voor de studenten van de universiteit van Oslo. Lekker scheppen in Utah. We kregen nog een heuze hittegolf over ons heen, dus al zwetend en vele liters water drinkend spendeerden we onze geologische uurtjes in het veld. Op dat moment was ik al vanaf begin mei ’van huis’, en was ik stiekem wel een beetje klaar met het ’weg zijn’. Ach, het assisteer-gebeuren was snel weer voorbij, en even later bevond ik me weer terug in het altijd-rustige-Oslo. Althans, als hoofdstad dan. Wij hadden uiteraard weer een druk programma voor onszelf in elkaar gedraaid. Edwin was er al, met vriend Niko. Binnen 2 dagen moesten we ons appartement uit en er is geen nieuw appartement tot en met half september... Waar laat je dan je spullen? (die details zal ik jullie besparen) Maar belangrijker nog: waar slaap je dan? Niet getreurd: dit bood uiteraard weer mooie kansen: we huurden een airbnb appartment voor ruim een week, en kregen hier ook de ouders van Edwin te logeren. Na een aantal dagen fantastische reisleider-skills van Edwin, gezellige avondjes en wederom een leuk boottochtje, zwaaiden wij hen uit op Oslo airport, en reden zelf door naar Dovrefjell, en fantastisch woest en bergachtig gebied ca 4 uur rijden ten noorden van Oslo. Kamperen dus! Na 3 nachtjes middernachtzon, muskusossen, prachtige vergezichten, regen en zonneschijn, was het weekend weer op en reden we terug naar Oslo. Via een nachtje hotel (douchen!) begaven we ons naar het volgende plekje waar we de laatste dagen tot aan ons vertrek richting Nederland konden doorbrengen. Deze locatie had ik gevonden via `Oslofjordens Friluftsråd kysthytteutleie‘ (jawel) en was meteen goedgekeurd door Edwin: een uiterst idyllisch wit geschilderd hutje, met stroom, koelkast, twee stapelbedden, een compost-wc, een bron op 50 m lopen waar je water kon halen, en dat alles op een fantastische plek aan de fjord! Letterlijk 1 meter vanaf het water. Ik had dan wel 1,5 uur reistijd (oa met de veerboot) naar de uni, maar dan zat je ook ergens. Het was echt fantastisch! Edwin had een heleboel Belgische en Nederlandse biertjes over de grens gesmokkeld en we organiseerden een heuze bierproeverij voor diegenen die `de lange reis vanuit het vaste-Oslo-land` er voor over hadden. Het was een succes.

Na dit fantastische intermezzo ten tijde van een kleine twee weekjes werk op kantoor, was het uiteraard tijd voor echte vakantie. Met de boot naar Denemarken, een nachtje doorknallen op de Duitse snelwegen, om vervolgens 5 dagen in NL te vertoeven. Een fijn feestje voor paps 70ste verjaardag was hiervan de opening. De andere dagen werden vakkundig gevuld met het afspreken met vrienden, al dan niet op de zeilboot. Zowel ’de Ypers’ als ’de VLL-dames’ sleepten een flinke hoeveelheid voedsel en drank mee naar Loosdrecht, om na een dag op kantoor nog even lekker uit te waaien en een oerhollandsch zonsondergangetje te scoren. Met Nienke racefietste ik een fijn rondje Utrechtse heuvelrug na een gezellig (maar kort) weerzien met oud-collega Peter. Ook bleef ik nog een nachtje slapen in Hilversum bij paps & mams in m’n oude kamertje. Old school!:) Edwin en ik werden nog door de familie Aldershoff op De Kaag uitgenodigd (zon-zeil-en-surfplank-plezier!), en daarna konden we aan ons volgende avontuur beginnen: een gletsjertocht van de NKBV door de Stubai alps in Oostenrijk, met vooraf een aantal dagen inlopen samen met Josine. Beide een succes en voor herhaling vatbaar.

Nu even snel een nachtje slapen in Oslo en dan verder door naar het hoge noorden. Hophophop!