Half februari stonden ze aan de Oslo-poort te rammelen. Deze keer geen pumps, geen doldwaze ritjes met geïrriteerde taxi-chauffeurs, geen geplande outdoor-activiteiten of kingsen tot het ochtendgloren. Nee. Een grijs-grauw Oslo wachtte. Opoe-stijl 2.0 was het devies. Ondanks de van toepassing zijnde bijnaam 'burny' voor de helft van het duo, en de aflatende zonneschijn, werd het toch een doldwaas weekend. Met heuse sneeuw langs de 'holmenkollen-lijn' en een kleine tippel langs langlaufpaden op gypmies die niet wisten wat ze overkwam, een pittig potje pictionary, het doet-het-altijd-goed-vigeland-beeldenpark en een heus boottochtje over de fjord. Het verplichte thuis eten loog er niet om. Reuze gezellig van de rode wijn nippend en aan onze keuken-bar hangend, voorzagen beide meiden ons van zeer bruikbare tips & tricks in keuken-land, én een helpende hand. Het resultaat was overweldigend. Dit moesten we vaker doen! Dus de volgende avond aten we wederom in ons gezellig stulpje en werd het eten nog lekkerder. Smullen geblazen. En ondanks mijn hoge niveau van oplettendheid en mijn secure aantekeningen, smaakte precies dezelfde maaltijd een week later toch een stuk minder (maar dus nog steeds goed), hoe doen ze dat toch, die Jo & Joop.. Helaas was het al veel te snel weer zondag, en moesten de Van Ypers (ja, toch even opmerken dat dit officiële gezelschap al maarliefst 1 officiële 30-er telt, die helaas schitterde in afwezigheid. Weliswaar met een erg goede reden. Juul, we misten je. En zijn jaloers.) weer op huis aan. Geheel in (dezelfde) stijl zwaaiden we ze uit... Kort, maar krachtig. En wat mij betreft doen we dit snel weer over.

Vervolgens gingen Edwin en ik even 13 km door het bos sjouwen. Echt geen goed idee. Aangezien mijn enkel nog nauwelijks van de zwik-schrik was bekomen. Geduld is een schone zaak.

Minder dan 24 uur later stond het volgende bezoek op de stoep. Deze keer een goede vriendin van Edwin, bepakt en bezakt met outdoor spul en sneeuwschoenen, klaar om eens even flink door de Noorse bossen te struinen. Ik bleef braaf thuis. Studie-uurtjes maken (ja foei, ik hoor jullie denken "doet ze ook nog eens wat nuttigs"...). Het waren dezelfde dagen waarin een andere Nederlandse groep 'bergwandelaars' in Noorwegen het presteerde een heuse reddingsactie op touw te zetten terwijl ze zelf warm in een hutje zaten. Zillah en Edwin hadden hier geen boodschap aan. De enige "overlevings-uitdaging" voor hen was een ijsboor die zo'n fantastisch oergevoel opriep maar die vervolgens niet meer dan een lullig deukje draaide in het dikke ijs van het bevroren meer. Geen vers visje dus. Met frisse neuzen en een mooi Noors avontuur op zak kwamen ze drie dagen later weer heelhuids terug.

Nog weer een paar dagen later (inmiddels begin maart) landden pa & ma van Yperen op Oslo Centraal. Een volgend feest. De 'hoe-vermaak-je-je-bezoekers-skills' waren inmiddels een beetje opgepoetst, een paar Noorse zinnetjes om ze mee te imponeren uit het hoofd geleerd, en een leuk restaurantje voor de eerste avond uitgezocht: een geslaagde start! Ik mocht absoluut niet spijbelen van pa & ma, dus terwijl ik braaf naar de uni ging op donderdag en vrijdag, stortten zij zich in het onbekende. Als ware globetrotters reisden zij met tram, metro, bus én boot door Oslo en haar omstreken. We bezochten tezamen ook nog een concert in Oslo's concertzaal waar tot onze grote vreugde het tweede pianoconcert van Rachmaninov werd gespeeld! De Mahler symfonie namen we op de koop toe. Speciaal voor Kees ook nog een treinritje (enkel spoor!) buiten de stad uitgezocht. Door besneeuwde dalen en (evenzo) besneeuwde bomen slingerde het spoorlijntje zich langs bevroren meren, uiteraard weer goed gevuld met langlaufers (niet de meren, wel het treintje)! Die middag scoorden we ook nog een uitzichten over de fjord met wederom de 'holmenkollen-lijn' waar Kees een digitaal fotootje kon nemen op een plek waar hij 45 jaar gegleden ook had gestaan. Na nog wat vioolspelen met moeders (!), en een Noorse Italiaanse pizzeria, vertrokken ze alweer voor dag en dauw (Kees probeerde natuurlijk weer een vliegtuig eerder te halen;)) naar t vliegveld. Een zeer geslaagd en waardevolle logeer-vierdaagse volbracht!

Om jullie niet al te veel te vermoeien met alle geweldige-reis-mogelijkheden van t land, hier dan toch nog eentje:) met vier uur bus-zitten eindigden we in Rjukan, alwaar we ons 4,5 dag vermaakten met kleine wandelingetjes, skiën en house of cards kijken ('t is heus! En we zijn notabene al bij seizoen 2;)). De enkel hield zich goed! Het skigebied bestaat uit ca. 12 liften en een hoogste punt van ca. 1100 m én zicht op de 1883 m hoge Gaustatoppen. Ook kregen we hier duidelijk voorgeschoteld dat de "onesie" nu ook op de piste z'n intrede gemaakt heeft... De sneeuw was erg slecht, maar 't zonnetje compenseerde hier ruimschoots voor. Ons Noors werd op de proef gesteld. Edwin bestelde kaartjes voor t skigebied (in 't Noors!) en die bleken 2 afdalingen later niet geactiveerd te zijn.. Dezelfde dag nog liet ik aardbeien over de toonbank van de supermarkt rollen, de kassière bood nieuwe aan, en ik antwoord zeer gevat "geen probleem, ik wil jouw wassen"...

De normale dagen tussen al dit bezoekers- en reisgeweld vulden we onder andere in met een avondje vijfde rang zitten bij La Traviata ('t gezang klonk er niet minder hard om) en een dinertje voor ca. 10 man bij ons thuis de dag na de Rjukan-ski-trip. Kleine uitdaging met betrekking tot dit laatste was dat we last minute getipt werden dat de Noren alle supermarkten al dichtgooien vier dagen vóórdat 't paasfeest losbarst. Op dat moment stonden we min of meer op de piste, met maar 1 bus te gaan naar 't dal met supermarkt en minder dan een half uur speling tot we de bus terug naar Oslo moesten pakken. Een race tegen de klok in een onbekende supermarkt was 't gevolg:) (onbekende supermarkten zijn sowieso al niet m'n favoriet, laatstaan met tijdsdruk en ingrediënten voor een 10-persoons maaltijd te scoren. En ow ja, één van de gasten had allerlei voedsel-allergieën dus of we ook even op de achterkant van alle pakjes konden kijken...). Edwin stond ondertussen z'n beste Noorse zinnetjes voor te bereiden om de bus eventueel tegen te houden;). Alles kwam goed en de volgende dag konden we heel nonchalant een heerlijke maaltijd serveren aan onze nieuwe vrinden.

De sneeuw is in Oslo definitief gesmolten, in de bergen ligt er nog genoeg... Aanstaand weekend komen drie vrienden van Edwin langs, eind april nog een drietal van de Van Lieflandlaan (het vroegere studentenhuis) plus eenmaal aanhang. Gezellig! Ook moet ik de komende weken er nog even een werk-schepje bovenop doen omdat de verplichtingen die bij de Noorse cursus, het te volgen (geologische) vak(die van de Oman -reis) en de voorbereidingen voor 't veldwerk nu allen tezamen komen (om deze ijverigheid te illustreren ditmaal ook een aantal studiefoto's bijgevoegd). Om de enkel een beetje soepel te houden binnen z'n mogelijkheden lóóp ik vaak naar de uni op de ochtenden van de Noorse lessen (die om 08.15 al beginnen). Met een kleine omweg is dit leuk wandelen langs Oslo's stads-rivier.

Mochten er nog liefhebbers zijn voor een paar dagen Oslo met verblijf in ons zeer-centraal-gelegen appartement tegen een vriendenprijsje; tussen 9 mei en 25 juni zitten we zelf niet in' t appartement en zijn jullie allen welkom. Ca 80 m2, mooie keuken & badkamer, tweepersoonsbed en ook slaapbank. 5 min van Oslo Centraal. Afijn.

Vi snakkes!