Dit keer geen spectaculaire reizen, gewoon eens even in Oslo zijn. Heerlijk. Al kon een bezoek aan de Sint in Nederland natuurlijk niet ontbreken:) Toen ik begin augustus een vliegticket naar Oslo ging boeken, kwam ik er al snel achter dat een retourtje bijna net zo duur was als een enkeltje. Aangezien ik nog geen flauw idee had hoe mijn leventje eruit zou gaan zien (nog steeds niet eigenlijk) was het een makkelijke keus; op 4 december zou ik terugvliegen. Zo makkelijk komt die sint niet van me af.

Het leventje in Oslo bevalt best prima. Voorlopig nog even geen sportteams waarbij ik me heb aangesloten, of orkesten waarin ik meespeel, wat de agenda relatief leeg houdt maar ook het aantal 'nieuwe vrienden' nog relatief laag. Vooralsnog alleen geo-contacten (met een knipoog naar mijn fantastische 'kwartet-vriendinnen', nuances zijn hier belangrijk;)). Maar ik vind het heerlijk, lekker rustig, en verveel me alsnog geen seconde! De kenners zullen zich afvragen 'voor hoelang?'. En goede vraag. We gaan het zien;)

Om toch enige verveling te voorkomen, had ik mij samen met PhD-collega Valentin opgegeven voor een beginnerscursus klimmen, en binnen een paar uurtjes hadden we dan ook een certificaat binnengesleept waarmee we veilig omhoog en weer naar beneden kunnen in de klimhal. Verder niks spannends op dit gebied te vermelden, er wordt erg op veiligheid gehamerd en alles verloopt dus gewoon zoals dat hoort. En verder dan 'een 4-tje' kom ik voorlopig niet. Daarnaast heb ik 2x meegedaan met een training 'innebandy', een soort indoor-hockey. Gekke sport. Je mag je stick aan beide kanten vasthouden en de bal stoppen met je voet, zowel 'bolle kant' als platte kant behoren tot de mogelijkheden en de keeper hopt heen en weer voor het goal, op z'n knieën en zonder stick… Raaaaaaaaaaaaarrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Edwin mocht van zijn baas 2 weken vanuit Oslo werken. Top! Voor hem werden het twee rete-drukke weken, met ook nog een retourtje Nederland tussendoor omdat er belangrijke gesprekken met klanten gevoerd moesten worden, maar dat mocht de pret niet drukken. Inéén van de weekenden besloten we omeen frisse neus te gaan halen eneen wandelingetje in Nordmarka te maken, het bos ten noorden van Oslo (40 minuten met de metro). Het was toen -5 dus fris was het. Binnen1 minuutna aankomst lag Edwin op z'n gat, maar werden we links en rechts door 60+-ers op mountainbikes ingehaald en rende menig sportclubje ons lachend voorbij. Althans, zo voelde dat.Edwin voeldeinderdaad z'n gat, en de mountainbikers en hardlopers waren er ook. En een goeie laag opgevroren sneeuw. Dus wij hebben twee uur lang als een stelletje buitenlanders-tijdens-hun-eerste-fietstochtje-door-het-centrum-van-Amsterdam door het bos gelopen. Glibberend en glijdend.We leken de enige die moeite hadden met de kilometers lange glijbaan die zich door het bos slingerde.Dus we waren hard toe aan warme chocolademelk met slagroom,eneen wafel en een soort van mega-negerzoen (pardon) om dit psychische leed te verwerken. 18 euro. Viel mee.

En toen kwam Josine op bezoek! Heel erg leuk! Het werd een weekend met toch nog iets minder cultuur dan gedacht, want 'het weer was zo mooi', dus dat kwam goed uit;) het Vigeland park kunnen we in ieder geval afstrepen, en de skischans bij Holmenkollen (fantastisch uitzicht over de stad! En we waren daar op maandagmiddag 15.30 uur. Oftewel, zonsondergang, en niemand anders!). Josine en haar Oslo-gids lieten ons lekker heen en weer lopen door het stadscentrum. We gingen uit eten, pikten een schaatsshow en alcoholvrije glühwein bij de kerstmarkt mee (geen aanrader, die glühwein. Maar de noren mogen niet drinken op straat. Ook niet op de kerstmarkt….), en een boottochtje over de Oslo-fjord stond ook op het programma. En niet te vergeten een heuse balletvoorstelling met echt orkest in de Operahuset van Oslo. Een erg geslaagd weekend! En het zorgde voor mooi materiaal en een paar goede inside jokes voor het weekend daarna:

5 december in Nederland! En het was me er eentje! Allereerst stond er Sinterklaas met 'de Van Ypers' (de eerdergenoemde 'kwartet-vriendinnen'. Met naam en toenaam: Joanne, Jojanneke en Julia) op het programma. Traditie. Echter werd dat dit jaar bemoeilijkt doordat ik in Oslo zat, en Julia in Australië. Maar we lieten ons niet kennen. Ik vloog naar Nederland, Julia schakelde in via Facetime. Met een wijntje. Of twee;) En wij aan de thee, want bij ons was het 12.00 uur 's ochtends. Het was een groots succes. De lootjes waren eerder al digitaal getrokken, en Julia trakteerde ons op een heus Jopie-Cryptogram. Hulde. S Avonds kwam Sint langs in Hilversum. Elk jaar boerenkool, snoepgoed, (te) veel cadeaus, 'dank u sinterklaasje' en paps die wat deuntjes op de piano speelt. Met dank aan alweer de eerder genoemde kwartet-vriendinnen, zijn ook bij ons de gedichten-die-verplicht-gezongen-moeten-worden inmiddels vaste prik (hier weer eens een overbodige toevoeging: had van mij niet gehoeve;)). Een kleine nieuwigheid dit jaar tussen al deze tradities; Edwin deed ook mee:) Hij liet zich niet kennen door alle taligheid van een paar zekere familieleden en met schwung en flair wist hij de enjambementen in de gedichten foutloos te scanderen. T was een reuze gezellig avondje, inclusief tranen over de wangen van het lachen. Top!

Zoveel Sint als er in NL was, zoveel kerst is er al in Oslo. Zo ook het kerstdiner van de afdeling 'geosciences' (wel een eigen bijdrage betalen…!) waar ik het geluk had om tot 'vrijwilliger' te worden gekozen bij het testen van de quiz-vraag: 'hoeveel marshmallows-met-chocolade-omhulsel kun je eten in een minuut'? (geen onbelangrijk detail: dit vond plaats luttele minuten nadát we net het kerstdiner hadden weggewerkt….)! Samen met 4 andere uitverkorene mochten we onder aanmoediging van ca 80 medewerkers (waarvan ik er 78 niet kende) 1 minuut schransen. Heel charmant;) Vanaf een uurtje of 22.30 was er alleen nog een groepje 'jongelui' over. Uiteraard is het dan belangrijk de eer van de geologen hoog te houden.Zoals het hoorde waren Valentin en ik de laatste die de drempel van de bar over gingen naar buiten.1-0, voor de geologen vs geografen. Onderschat het belang hiervan niet.

De dagen zijn inmiddels flink kort geworden. Met slechter weer is het om 9.00 uur nog aan het schemeren en zet de schemer ook weer in rond drieën… Fiepje en Toki hebben we inmiddels weer achter ons gelaten, Josine hielp ons met spullen sjouwen naar ons zoveelste appartement. En voorlopig blijven we hier. Jeej!

P.S. Heb een paar nieuwe fotootjes toegevoegd aan de 'oktober-november' serie.. voor de liefhebbers;)