Mei 2011; roadtrip door Utah, Arizona en Californië met mede-student Francien, stukje "voorpret" voor ons geologische veldwerk in Wyoming drie weken later. We vergapen ons aan de sedimentaire structuren (lijntjes in de rotsen, red.) en de fantastische natuur!

September 2015; veldwerk-verkenning in Utah, Colorado en New Mexico met m'n nieuwe collega's, ter voorbereiding van mijn geologisch onderzoek de komende jaren. We vergapen ons aan de sedimentaire structuren en de fantastische natuur! Dat ik hier ooit weer terug zou komen... voor m'n werk notabene..!:)

Ik moest mezelf af en toe echt even in m'n arm knijpen; is t heus dat ik hiermee m'n salaris verdien? De eerste 1,5 week waren we met een groepje geologen aan t rondcrossen door Utah, ter voorbereiding van een project mbt potentiële CO2 opslag-capaciteiten. Ikzelf werk hier niet aan mee, maar m'n begeleider vond t een goed idee als ik "weer wat stenen zou zien" en "m'n collega's beter zou keren kennen". Perfect idee! Elke dag naar fantastische outcrops (daar waar gesteente zichtbaar is aan het oppervlak) in Utah, biertjes bij t avondeten, slapen in een motel met zwembad, bbq-en bij de rivier, en inderdaad wéér die sedimentaire structuren in de wereldberoemde national parks, maar deze keer: voor m'n werk! M'n naaste collega's blijken een zeer vermakelijke groep mensen en in voor n grapje (bommetje in t zwembad terwijl je net met je andere collega in je goeie pak (lees: korte broek en T-shirtje) een goed gesprek zit te voeren over het eten van fast food oid)).

Na 1,5 week was t uit met de Utah-pret; met een uitgedund groepje (m'n begeleider Ivar en postdoc Anja) op weg naar Denver alwaar we een Amerikaanse geoloog oppikten die ons 2,5 dag zou rondleiden door zijn onderzoeksgebied, wat vanaf nu ook míjn onderzoeksgebied is. Gebiedje. Met een hemelsbrede afstand van ruim 300 km aan "stenen", de komende jaren te bestuderen in Colorado, New Mexico, stukje Oklahoma en Texas. De beste man liet ons in twee dagen even zien waar hij meer dan een decennium op heeft gestudeerd; voor mij was t een soort tour langs Japanse tempels met een Chinese gids. Althans, zoiets. T enthousiasme van Ivar en Anja werkteaanstekelijk, dus t gaat wel goed komen met dat Chinees:) (ok, ik ga me bezig houden met de overgang van rivierafzettingen naar ondiepe kust - en delta-afzettingen, met een ouderdom van ca 100 miljoen jaar (Dino-tijdperk!). Deze studie gaat als analoog dienen voor een onderzoek wat al langer loopt in de omgeving van Spitsbergen en t Bjarmeland platform. Hier bevindt zich namelijk net zo'n systeem (fluviatiel tot shallow-marine) maar met een "gat" in de overgang van t een naar t ander. De shallow-marine afzettingen zijn interessant voor de olie-boeren, en daarom is er geld om Anna van Yperen de boel eens goed te laten onderzoeken in een ander gebied op de wereld). Geenprobleem;) Alleen nog veel te leren. En daarom mag ik er eind oktober wéér heen. Dit keer om er wat meer tijd door te brengen en een dataset te verzamelen waarmee ik me kan vermaken tijdens de donkere winterdagen.

Oftewel, een geslaagd eerste "werkbezoek" aan de USA. 3 lekke banden binnen de eerste week, ruim 3300 km afgelegd, meerdere dinosauriër pootafdrukken, weinig cowboy's, veel te veel fastfood, kingsize bedden, kingsize drinkbekers, kingsize hamburgers, kingsize auto (je zou bijna het idee krijgen dat 'size dóes matter'....) (overigens, de gekozen titel voor dit verhaal staat geheel los van het vorige verhaal en verwijst alleen naar 'het Amerikaanse gevoel voor maatstaven'...) ... en een heleboel meer.

En voor de bezorgde of plettende of geïnteresseerde lezer die zich afvraagt waar ik dan nu ga wonen in Oslo; de komende week in een appartement met uitzicht op de fjord, wederom via Airbnb. Daarna verhuizen we weer terug/door naar t appartement waar we de eerste week van september verbleven, en daar kunnen we in ieder geval tot eind november verblijven. Morgen komt Edwin weer voor ca 10 dagen en 28 en 29 september heb ik nog een kort uitstapje naar Stavanger om bij een tweedaagse meeting te zitten over onderzoek in t arctisch gebied in steenlagen van zo'n 100 miljoen jaar oud (het vroege Krijt). Ik mis m'n lieve vrienden en familie in NL toch wel een beetje en t is gek om na zo'n US-trip "naar huis in Oslo" te gaan, maar dat hoort erbij en ik kan me ook alweer verheugen op de weekendjes hier dat ik/we er lekker op uit kunnen trekken!

Ha de bra!